Van finance consultant tot schrijnwerker: Olivander is on a mission

Waarom heb je Olivander opgericht?

“Als kind maakte ik heel graag dingen, maar toch ben ik met mijn studies een hele andere richting uitgegaan. Ik haalde eerste een bachelor human resource management en dan een master economie. Ik ging aan de slag als finance consultant, maar omdat het bleef kriebelen, ging ik houtbewerking volgen via avondonderwijs. Zo rolde ik de interieurwereld in en niet lang daarna heb ik mijn eigen zaak opgericht.”

Met knikkende knieën weliswaar: “Zelfstandige worden sprak me al langer aan, maar ik kom niet uit een ondernemersnest en heb ook geen vrienden die ondernemen. Ik wist wel dat ik er mijn hele leven spijt van zou hebben als ik het niet op zijn minst zou proberen. Ik ben meteen in hoofdberoep gestart zodat ik er al mijn tijd kon insteken.”

Van finance consultant tot schrijnwerker, dat is een hele ommezwaai?

“Vroeger ging ik van vergadering naar overleg naar vergadering en kon ik me aan het einde van de dag soms afvragen wat ik nu eigenlijk precies gedaan had. Nu zie ik dat héél duidelijk. Het is heel dankbaar werk.”

Haar studies en werkervaring komen Liesbeth wel goed van pas: “Als consultant heb ik heel veel bedrijven bezocht en daar heb ik veel uit geleerd. In een onderneming zijn zowel menselijk als financieel kapitaal essentieel. Ze moeten in evenwicht zijn, dus mijn beide studies komen hier heel mooi samen.”

Wat maken jullie precies?

“We kiezen er bewust voor om ons enkel toe te spitsen op maatwerkmeubilair, maar daarin gaan we dan wel heel breed. We maken keukenmeubilair, maar ook meubels voor slaapkamers, vestiaires en badkamers. Elk meubel dat je je in een huis kunt voorstellen, maken wij. Andere zaken doen we bewust niet omdat ik het belangrijk vind om ergens echt in te kunnen uitblinken.”

Hoe raakte je aan je eerste projecten? Via je kennissenkring?

“Neen, eigenlijk niet. We hebben in het begin vooral ingezet op social media om daar visibiliteit te creëren, en zijn zo eigenlijk meteen terechtgekomen bij mensen die we niet persoonlijk kenden. Daarnaast hebben we ons netwerk verder uitgebouwd zodat we nu op heel regelmatige basis kunnen samenwerken met enkele architecten en interieurarchitecten waarmee het goed klikt. Het zijn heel fijne samenwerkingen waarbij we onze expertises naast elkaar leggen en telkens weer van elkaar leren. Het voelt bijna alsof we collega’s zijn en dat vind ik een heel fijne manier van werken.”

Jullie zijn snel gegroeid?

“Waar de rest van de wereld tijdens de pandemie leek stil te vallen, was het bij ons erg druk. Twee jaar lang konden we de vraag amper bijhouden. Een jaar lang werkte ik alleen, dan waren we een tijdje met z’n twee en nu met vijf. Drie schrijnwerkers in het atelier maken en plaatsen alles. Zelf sta ik nu vooral in voor het contact met de klanten, de opmeting en de technische uitwerking, en Leen zorgt ervoor dat de projecten vlot verlopen en neemt het personeelsbeleid en de boekhouding voor haar rekening.”

“Als je zo snel groeit, is het wel wat zoeken om de juiste structuren op poten te krijgen. Het mag niet meer alleen in mijn hoofd zitten, zij moeten ook duidelijk weten wat hen te doen staat. We hebben wel een heel fijn team met mensen die zelf nadenken over hoe we zaken kunnen optimaliseren. We geven hen inspraak, want tenslotte zijn zij het die het werk uitvoeren. We willen dat ze het dan ook kunnen doen op een manier die voor hen werkt.”

Schrijnwerkers zijn een zeldzaam ras geworden. Was het niet moeilijk om personeel te vinden?

“Jawel, en ook nu hebben we vacatures die al meer dan zes maanden openstaan. Ik denk dat we als werkgevers echt zullen moeten investeren in het opleiden van mensen die weinig ervaring hebben. Investeren in mensen die uit een andere sector komen, maar die zin hebben om de handen uit de mouwen te steken en dingen te maken. Als je moet wachten tot mensen met jaren ervaring je atelier binnenwandelen, kan je lang wachten. Zelf geloven we alleszins heel erg in leren op de werkvloer en bieden we duale leertrajecten aan. En de mensen die je hebt, die moet je vooral heel goed soigneren.”

De zoektocht naar personeel remt jullie dus in jullie groei?

“We moeten helaas heel wat opdrachten weigeren omdat we niet voldoende handen hebben om ze waar te maken. We hebben de voorbije jaren stevig geïnvesteerd in het machinepark, eerst in een paneelzaag en dan in de CNC en kantenlijmer. Dan heb je ook nog stofafzuiging en een compressor nodig, alles tezamen komt het toch neer op de prijs van een klein huis. Ik zou nog verder willen groeien en de machines kunnen het zeker aan, maar ik wil onze mensen niet overbelasten.”

“Onze energie gaat nu vooral naar nog beter worden in wat we doen en dat op een zo efficiënt mogelijke manier. Als er morgen mensen aan de deur kloppen, zijn ze meer dan welkom, maar groei hoeft niet altijd financieel te zijn. Je kunt ook inzetten op de groei van je team. Mogen mensen fouten maken? Geef je hen kansen zodat ze kunnen groeien in wie ze zijn? De bouw is traditioneel erg vervuilend, kan je door het verminderen van je afval een bijdrage leveren aan het verduurzamen van de sector? Nu we de meest woelige jaren achter de rug hebben, zijn we dit allemaal aan het uitwerken in ons vijfjarenplan.”

Waar willen jullie als bedrijf voor staan?

“We willen onze klanten naast perfect afgewerkte meubels ook een heldere en eerlijke communicatie bieden. Wanneer mensen bij ons komen aankloppen, hebben ze al een groot stuk van hun (ver)bouwtraject achter de rug en we merken dat er veel frustratie is rond de manier waarop er met hen gecommuniceerd wordt. Duidelijk communiceren vinden we belangrijk, ook als het moeilijk gaat. Leveringen worden soms uitgesteld, en als je zelf dingen maakt, kan er al eens iets foutlopen. Het zijn geen leuke boodschappen om te brengen, maar zwijgen maakt de situatie alleen maar erger. We leggen alles op tafel en zorgen voor een oplossing, want op het einde van de rit moet de klant het gevoel hebben dat zijn investering wel besteed was.”

Liesbeth weet niet of ze zich hiermee ook echt onderscheiden van andere interieurbouwers. “Ik kijk niet zozeer naar hoe anderen het doen, wij doen echt gewoon ons eigen ding. Wat voor ons goed voelt, op een manier die werkt voor het team. Ik praat ook heel graag met ondernemers die in meer innovatieve sectoren actief zijn om te ontdekken hoe bepaalde processen daar verlopen, en of we daarvan een vertaalslag kunnen maken naar onze sector.”

Het is een boodschap die ze ook graag meegeeft aan andere interieurbouwers en schrijnwerkers: “Kijk niet te veel links en rechts, maar bouw voort op je eigen sterktes. Een onderneming opstarten, is hard werk. Als je ook ’s avonds en in het weekend nog met je zaak bezig bent, is het wel zo fijn dat je energie kunt steken in zaken waar je blij van wordt, en niet in wat je denkt dat je zou moeten doen gewoon omdat het nu eenmaal zo hoort.”

Heb je nog tijd voor hobby’s naast je werk?

“Je vindt me geregeld op mijn mountainbike. In onze maatschappij wordt je kapot werken nogal bejubeld, maar we zouden er eigenlijk helemaal niet zo fier op moeten zijn dat we geen tijd meer hebben om onze vrienden te zien of leuke dingen te doen. Ik besefte het ook pas na een zware tegenslag, maar ik vind eigenlijk helemaal niet dat je als zelfstandige automatisch 80 uur per week zou moeten werken. Op mijn fiets en in de natuur kan ik mijn hoofd even helemaal leegmaken en echt ontspannen. Als ik dan van mijn fiets stap, weet ik vaak ook hoe ik bepaalde zaken waar ik mee zit, moet aanpakken.”